چرا؟

چرا؟

احمقانه ترین کار این است که دنبال «چرا»یش بگردی. یک عمر خودت را می خوری و اگر –تنها اگر- آنقدر شانس داشته باشی که به جواب برسی تازه می فهمی که هیچ چیز گیرت نیامده جز اینکه: «این زندگی است؛ بی رحم و خشن، چرا ندارد؛ یا می پذیری و همراه می شوی، یا زیر چرخ های ارابه اش خرد خواهی شد».